Deze zin kwam ik tegen in een artikel op http://www.filosofie.nl en ze roept vragen op in mij. Die wil ik graag delen met het idee, dat er wellicht antwoorden komen én …. het schrijven werkt verhelderend voor mij.
De titel van het artikel: “De kunst van het reizen” past precies in deze tijd. De zomermaanden ofwel maanden waarin veel mensen over meer vrije tijd beschikken, nodigen uit om te reizen én…..te ontdekken. Deze notitie brengt mijn – al eerder benoemde – vragen weer in beweging.
Het los kunnen laten van vaste structuren, het reizen, uitstapjes maken, andere dagpatronen kunnen volgen, lijken mij uitgelezen kansen om nieuwe ervaringen op te doen. De ervaring om niet door de wekker, maar door bijvoorbeeld andere stemmen, vogelgeluiden of de zon op je huid wakker te worden moet al een bijzondere ervaring zijn. Ik besef, dat het bewust zijn van ‘het andere’ in dit kleine voorbeeld wellicht niet meteen bij iedereen tot een rinkelend belletje van herkenning leidt als het gaat om nieuwe ervaringen opdoen. Bij vakantie en reizen denken mensen misschien meer aan heftige ervaringen als het nemen van een achtbaan of het vliegtuig, het zien van piramides, leeuwen, het betreden van bijzondere gebouwen, het eten van exotische gerechten etcetera.
Die ervaringen of te wel ‘het andere’ wordt in de titelzin beschreven als iets wat niet goed afloopt. Althans…. Het ‘naar de filistijnen gaan’ wordt in de encyclopedie uitgelegd als een synoniem voor ‘kapot’ of ‘kapot gaan’.
Wat gaat er kapot als je een ontmoeting hebt met het andere?
Is de ontmoeting met het andere geen kans om geraakt te worden? Waar brengt je die aanraking dan naartoe? Naar het einde?
De ervaring met het andere geeft je de kans om ontdekkingen te doen. Hoe gaat er iets kapot als je iets nieuws ontdekt?
Laat me horen
- wat de zin bij jou oproept
- wat een antwoord zou kunnen zijn
- welke gedachten er bij jou oplichten
Ik wens iedereen fijne, vernieuwende en verdiepende gedachten en ervaringen toe én
hoor graag uw antwoord(en) en/of vragen.
Mieke